مقایسه تأثیر شیوه های مختلف آموزش بر کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سکته قلبی

زمینه و هدف: اضطراب یکی از شایع ترین و مهم ترین واکنش های روانی بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی می باشد که تأثیر بسیار منفی بر سیر بیماری و مرحله بهبودی جسمی و روحی بیماران دارد. مطالعه حاضر با هدف، مقایسه تأثیر شیوه های مختلف آموزش بر کاهش میانگین اضطراب آشکار در بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی انجام شد.   روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تجربی است که در آن 66 بیمار مبتلا به سکته حاد قلبی بستری در بخش «سی سی یو» بیمارستان کامکار- عرب نیا قم به طور مستمر بر حسب معیارهای ورود انتخاب و سپس با تخصیص تصادفی در سه گروه آموزش چهره به چهره، پمفلت و لوح فشرده قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب آشکار اسپیل برگر بود. در این مطالعه، میانگین اضطراب قبل و بعد از مداخله بیماران در هر سه گروه به تفکیک اندازه گیری و سپس با هم مقایسه شد. از spss نسخه شماره 11.5 و آزمون های کای اسکوئر، تی زوجی، آنالیز واریانس یکطرفه، کولموگروف – اسمیرنوف، و آزمون لون جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که شیوه های مختلف آموزش موجب کاهش معنی دار میانگین اضطراب بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی شده است (000/0 = p ) ، هر چند این سه شیوه آموزش هیچگونه تفاوتی باهم در مورد کاهش میانگین اضطراب آشکار بیماران نداشتند(05/0< p ). نتیجه گیری کلی: یافته های مطالعه موید آن است که شیوه های مختلف آموزش در کاهش اضطراب آشکار بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی موثر است؛ بنابراین استفاده از هر سه روش قابل توصیه است